ඇදීම වනාහි බර ඇදීම, කඹ ඇදීම, කඳු ඇදීම, දර දිය ඇදීම ආදී වූ අදින එකා ගේ හොඳ පණ යන කරුමක්කාර ක්‍රියාවකි. බූරුවා කොයි තරම් ඇද්දත් ඇදගන්නා එකාට මිස අදින ඌට ඇති කිසිම ප්‍රයෝජනයක් නැත. ඌට කැරට් අලයක රස විඳින්නට තබා කිට්ටු වෙන්නටවත් ලැබෙන්නේ නැත. ගොනා කොයි තරම් ඇද්දත් උගේ කර හම යනවා මිසක ඌට තඹ දොයිතුවක වාසියක් නැත.
උගේ පිටේ කොයි තරම් හකුරු පටවා ඇද්දත් ඒ ඇදිල්ලෙනුත් ඌට වැඩක් නැත. හකුරුවල රස බලන්නට ලැබෙන්නේ ම නැත. කුර ගෙවෙනවා මිසක කඳු මිටි වන්නේ ද නැත. දර දිය ඇදිල්ලත් එසේ ම ය. කවදාවත් අවසානයක් දැකිය නොහැකි කරුමක්කාර ඇදිල්ලකි. මේ දවස්වල ඇදිල්ලේ තරම හොඳින් ම දැක ගන්නට පුළුවන.
”සිළුමිණ” පත්‍රයට “ගුරුසේවයේ රස කතා” ලියන විශ්‍රාමික පාසල් ගුරුවරයකු වන බිංගිරියේ ඩී.එන්. දිසානායක මහතාද මෙවැනි ඇදිල්ලක් ඇද්දේය. ඇද්දේය. ඇද්දේය. දිගට ම පුදුමාකාර ඇදිල්ලක් ඇද්දේය. “අහෝ! දෙය්යනේ මෙහෙමත් ඇදිල්ලක්. මේ මනුස්සයා විඳින දුකක්” යැයි කම්මුලට අත තබාගෙන විස්සෝපයෙන් බලා සිටි දිසානායක නෝනා බැරි ම තැන කපුරු තෙල් ටිකක් මහත්තයා ගේ පපුවේ ඉලුවා ය.
බොහෝ ම කාලෙකින් නෝනා ගේ සිතේ කරුණා සිතුවිලි පහළ වී ඇතැයි සියුම් සහනයක් දැනුණත් ඇදිල්ලේ අමාරුව නම් අඩුවක් වූයේ නැත. අවුරුදු පහළොවක් ම ඉහළට ඇද්දේ ය. මේ ඇදිල්ලෙන් ම කොයි මොහොතේ පපුව පැලී යාවි දැයි බය හිතුන වාර අනන්තය.
ඒ ඇදුම රෝගයේ හැටිය. ඉංගිරිසි සිංහල ප්‍රතිකාර කොයි තරම් ගත්තත් අඩුවක් වූයේ ද නැත. හඳ මෝරන්නට මෝරන්නට ඇදිල්ල වේගවත් විය. දොස්තර මහත්තයා ගේ අවසාන තීන්දුව අනුව ඉන්හෙලරයක(Inhaler)ද පාවිච්චි කළේ ය. අන්තිමට එයත් ඔරොත්තු නොදෙන තත්ත්වයට පත්විය.
මේ අතර පරණ පිනක් මතුවීමෙන් දෝ දන්නා හඳුනන කෙනෙකුගෙන් “නාරම්මල වටවන වෙද ගෙදර” කෙම් ක්‍රමයකින් ඇඳුම රෝගය නිට්ටාවට සුවකැරවන බවට තොරතුරක් ලැබුණේ්ය.
මෙච්චර කාලයක් තිස්සේ වෙදකම්, ;හදකම්, ගුරුකම් ආදී “කම්” වලින් කිසිදු සහනයක් නොලැබ කළකිරීමෙන් පසු වූ දිසානායක මහත්මයා “කෙම්” වලින්වත් පිහිටක් බලාපොරොත්තුව නාරම්මල බලා ගියේය. අවුරුදු පහළොවක් තිස්සේ ඉහළට අදිමින් වින්ද දුක ඒ කෙම් ක්‍රමයෙන් අවසන් විය.
මේ අරුම පුදුම කෙම් ක්‍රමයෙන් ඇදුම රෝගය අවසන් කැර ගත් දිසානායක මහතා ඇදිල්ලේ අමාරුව දන්නා නිසාම තවත් සුවහසක් දුක් විඳින ඇදුම රෝගීන් පිළිබඳ හුදු කරුණාවෙන් මේ කෙම් ක්‍රමයේ වටිනාකම රටට හඬගා කියන්නට “සිළුමිණ” කර්තෘ මණ්ඩලයෙන් ඉල්ලා සිටියේය.
එය මා වෙත පැවරුණි. මම නාරම්මල වටවන වෙද ගෙදර සොයා ගියෙමි. නාරම්මල පේරගස් ඇල්ලේ හතළිස් හත් හැවිරිදි පී.ඇම්. අනුර පතිරාජ මහතා හමුවූයෙමි.
කෙම් ක්‍රමය යනු රහස් පිළියම් ක්‍රමයකි. උපචාර විධි මගින් කරන ආරක්ෂාවකි. රහස් ප්‍රතිකාර ක්‍රමයක් නිසා ඒ කුමක් දැයි අසා වැඩක් නැත. මඤ්ඤොක්කා රාත්තල මිසක ඉඩමේ හතර මායිම් අසා වැඩක් නැත. ඒ නිසා පතිරාජ මහතාගෙන් දැන ගත හැකි විස්තර ටික පමණක් දැන ගන්නට සාකච්ඡා කළෙමි.
”මහත්මයා! මම වෙද මහත්තයෙක් නොවෙයි. ඒත් මගේ පරම්පරාවේ තාත්තා සහ සීයලා පාරම්පරික වෛද්‍යවරු. ඒ නිසා අපේ ගෙදරට කියන්නේ “වටවන වෙද ගෙදර” කියා. ඇදුම රෝගය නිට්ටාවට සුව කරන මේ ප්‍රතිකාර ක්‍රමය පිළිබඳ මීට කලින් පත්‍ර කීපයක පළවුණා. ඒකෙන් මට කරදරයක්මයි වුණේ. වෛද්‍ය ආයතනවලින් මට ලියුම් එන්නට හිටියා “ඔබ ලියාපදිංචි වෛද්‍යවරයෙක් නොවෙයි, ඕවා නීති විරෝධියි.
දිව්රුම් සහතික එවන්න” කියා. සමහරු මිනිස්සු මට වෙද මහත්තයා ය කියනවා. ඒත් මම වෛද්‍යවරයෙක් - වෙදකමක් කියන වචනවත් පාවිච්චි කරන්නේ නෑ. අවුරුදු ගණනාවක සිට අපේ ගෙදර “වටවන වෙද ගෙදර” කියා හඳුන්වන නිසා ලිපිනයේ සඳහන් වෙනවා. වෙන නම් මම කරන වෙදකමක් නෑ. ඉතින් මේ රටේ වෛද්‍යතිලක, වෛද්‍යසේකර, වෙදආරච්චි ආදී නම් භාවිතා කරන වෛද්‍යවරු නොවන අයත් ඉන්නවා. ඒ අයටත් විරුද්ධව මෙහෙම පියවර ගන්නවාද දන්නේ නෑ” යි පතිරාජ මහතා පළමුවම අවනඩුවක් කීවේය.
”පතිරාජ මහත්තයා, ඒ අපේ රටේ හැටි. මීට වඩා නීති විරෝධී, සමාජ විරෝධී, පරිසර විරෝධී දේවල් කොයි තරම් සිද්ධ වෙනවාද? ඒවා ගැන අන්ධයෝ වගේ බීරෝ වගේ ඉන්නා උදවිය මේ වගේ දේවල්වලට කස්තිරම් අල්ලනවා.
අද ගුප්ත විද්‍යාවන්ගෙන් විශ්මිත වැඩ කරන අය කොයිතරම් ඉන්නවාද? මේ අතරේ හොරුන් නැතුවා නොවෙයි. ඒත් අද මේ රටේ නිට්ටාවට සුව කළ නොහැකි රෝග යම් ප්‍රතිශතයක් හෝ මෙවැනි ගුප්ත විද්‍යාවන්ගෙන් සුවපත් වේ නම් ඒවා විවේචනය කරනවාට වඩා ඒවායේ සත්‍යතාව ගවේෂණය කොට දිරි ගැන්වීම යුතුකමක්. නොඑසේ නම් එයින් කිසිවකුට අයහපතක් නොවේ නම් බාධා නොකොට නිහඬවීමත් වැදගත්ය.
”ඉතින්! පතිරාජ මහත්මයා ඔබේ ප්‍රතිකාර ක්‍රමය ටිකක් විස්තර කරන්නැ” මම ඔහු අවදි කළෙමි.
”කලින් කීවා වගේ ම මේක වෙදකමක් නොවෙයි. බොන්න බෙහෙත් දෙන්නෙත් නෑ. ඇඟේ තවරන්න දෙන්නෙත් නෑ.”
ඇදුම රෝගය සෙම නිසා ඇතිවන රෝගයක්. සෙම සහ ඇදුමට බලපාන ඊළ නම් යක්ෂයෙක් ඉන්නවා. ඒ යක්ෂයා ගේ බලපෑම නිසා ඇදුම රෝගය බෙහෙත්වලින් සුවපත් කරන්න අමාරුයි. අප කරන කෙම් ක්‍රමයෙන් උපචාර විධි ක්‍රමයක් මගින් ඒ යක්ෂ බලවේගයෙන් ආරක්ෂා කිරීමයි කරන්නේ. මේ ප්‍රතිකාරයට දිය ගොඩ දෙකේ ම වැඩෙන ගස් වැල් කීපයක කොළ නියමිත ආකාරයකින් කඩා ගෙන ඇවිත් මාලයක් හදනවා.
ඇදුම රෝගියා ලවා ඒ මාලයට උඩින් පන්නනවා. ඊට පසු රෝගියා ආපසු ගෙදර යනවා. මම අර මාලය මගේ ගෙදර තියාගෙන දිනපතා මාසයක් උදේ සවස ඊළ නම් යක්ෂයා වෙනුවෙන් උපචාර විධි පවත්වනවා.
යළිත් රෝගියා ඊළඟ මාසයේත් ඇවිත් අලුත් කොළ මාලයක් උඩින් පැන යනවා. මේ ආකාරයෙන් මාස තුනක් ඇතුළත දින තුනක් පමණක් රෝගියා ඇවිත් යන්න ඕනෑ. ඒකයි ප්‍රතිකාරය. මා ඊට අර ගන්නේ සොබාවිකව කැලේ වැවෙන ඖෂධ වර්ග. ඖෂධ කීවාට බොන බෙහෙත්වලට නොගන්න ගස් වැල් සහ පැළෑටිවල කොළ. කිසිම බෙහෙතක් බොන්න දෙන්නේ නැහැ.
මම මේ ප්‍රතිකාරය පටන් ගත්තේ 1987 අවුරුද්දේ. දැනට රෝගීන් 12000 ක් පමණ මේ ක්‍රමයෙන් සුවපත් වී සිටිනවා. දිසාපතිවරු, වෛද්‍යවරු පවා සුවපත් වී ඉන්නවා. බිංගිරියේ දිසානායක මහත්මයාත් එයින් එක්කෙනෙක්.
”මේ ක්‍රමයෙන් සුවපත් නොවන අය නැද්ද?” මම ඇසීමි.
”ඉන්නවා. සියයට දහයක් පහළොවක් පමණ මේ ප්‍රතිකාර ක්‍රමයේ නියමිත පිළිවෙත් නොරැකීම නිසා සුව නොවුණු අය ඉන්නවා. ඊළ නම් යක්ෂයාගේ බලය පාලනය කිරීමට අප නියම කරන ආකාරයේ පිළිවෙත් රකින්න ඕනෑ. පන්සිල් රකින්න ඕනෑ.
මත්පැන්, මස් මාළු, කරවල, බිත්තර අනුභවයෙන් වළකින්න ඕනෑ. මළ ගෙවල්වල යෑමෙන් වළකින්න ඕනෑ. ඕවායෙන් ආරක්ෂා නොවන අයට සුවය ලැබෙන්නේ නෑ. ඇදුම රෝගය කියන්නේ මහා ජරා ලෙඩක්. හුස්ම ගන්න තියෙන අමාරුව ඇදුම රෝගියෙක් දැක්කා ම ඕනෑම කෙනෙකුට පෙනෙනවා. ඒ නිසා නියමිත පිළිවෙත් රකින්න ඕනෑ.
එක්තරා හෙදියක් ඇදුම රෝගය දරුණුවට හැදිලා බෙහෙත් – ඉන්හෙලර් අහන්නේ නැති තරමට දරුණු වෙලා මා ළඟට ගෙනාවා. පළමු දවසේම “කෙම” කරලා අපේ ගෙයින් එළියට බහින කොටම සනීප වුණා.
ඒත් ලෙඩේ දරුණුකම අමාරුව දන්නා නිසා මේ රෝගී කාන්තාව මාස තුනේ දවස් තුනම ඇවිත් සම්පූර්ණ සුවය ලැබුවා. ඒ වුණාට මාස හතරකින් නැවත රෝගය වැළදී ආපසු ආවා. නැවත එක් දින ප්‍රතිකාරකින් සුවපත් වී ගියා. මොකක්ද? ඇයට සිද්ධ වී තිබුණේ? ගෙදර වෙනත් කෙනෙකුගේ අමාරුවකට ඇදුරෙක් මතුරා දුන් තෙල් ටිකක් මෙයාත් ඔලුවේ ගාගෙන. ඒකෙන් නැවත ඇදුම හැදුණා. ඇය එවරත් සනීප වී ගියා.
නැවතත් මාස කීපයකින් ලෙඩේ හැදිලා ආවා. ඒ වතාවේ ඇගේ ගෙදර කිරිඅම්මාවරුන්ගේ දානයක් දීමේ දී කරපු වතාවත්වලට මේ හෙදියත් සහභාගි වෙලා. ඒකෙන් නැවතත් ලෙඩේ මතුවුණා.
ඒ සැරෙත් එක දවසකින් සුවපත් වී ගියා. මම ඇයට උපදෙස් දුන්නා මෙහෙම වෙන්නේ මොකද කියා හොයා බලන්න කියා. ඇය අඳුනක් බලන තැනකින් ඒ ගැන ඇහුවාම කියා තියෙනවා ඇයට හූනියමක් කැර තිබෙන බව. ඒ හූනියම ඇදුරන් ලවා කපා ඉවත් කළාම ඇයට නැවතත් ඇදුම වැළඳී නැහැ. ඇයට තරහකාරයෙක් කළ හූනියමේදී බැඳී සිට තියෙන්නේ ඊළ නම් යක්ෂයා.
”ඇදුම” රෝගය තදබල පාපකර්ම විපකයකට වැළදෙන පාපී ලෙඩක්. තදබල ග්‍රහ අපල තියෙන අය ඒවාට නියමිත පිළිවෙත් කැර ගන්න ඕනෑ. ඌරු මස් හොඳම නෑ. මේ ප්‍රතිකාර ක්‍රමයේදී ඊළ නම් යක්ෂ දෝෂය පුදුම ආකාරයෙන් කි‍්‍රයාත්මක වෙනවා. ඊළ යක්ෂයාට කේන්ති ගියාම ලෙඩාව සුවපත් කළ පුද්ගලයාගේ ඇඟට එනවා. එතකොට මටත් රෝග ලක්‍ෂණ පහළ වෙනවා. මේක භූත දෝෂයක් නිසා ඒ අවස්ථාවල තමන්ගේ ආරක්ෂාවටත් අවශ්‍ය කටයුතු කර ගන්න ඕනෑ. සමහර රෝගීන් සුවපත් වී ගොස් පින් දී ලියුම් එවනවා. සමහරු නම් එහෙම නෑ. ඒ අපේ මිනිස්සුන්ගේ හැටි. ඔන්න ඔය ටික තමයි මහත්තයෝ මට කියන්න තියෙන්නේ.
සමහරුන්ට ඇදුම සමඟ පීනසත් හැදෙනවා. මුල් අවස්ථාවේ නම් “කෙම්” ක්‍රමයෙන් ඒ දෙකම සුවපත් වෙනවා. මේ ප්‍රතිකාරය කළ අවස්ථාවේ සිට අවුරුදු පහළොවක් ඉදිරියටත් ආරක්ෂා වෙනවා. මෙයින් සුවපත් වී අවුරුදු දහය පහළොව ගතවූ අය ඉන්නවා. ඉදිරිපත් කරන්නත් පුළුවන්.
මේ ප්‍රතිකාරය කරන්නේ නොමිලයේ. සෙනසුරාදා දිනවල පමණයි. කලින් දැනුම් දී එනවා නම් අවශ්‍ය කොළ වර්ග සොයා ගෙන සූදානම් වෙන්න පුළුවන්. එහෙම නම් එක දවසකට විසි පහකට තිහකට ප්‍රතිකාර කරන්න පුළුවන්. ළදරු ළමා වැඩිහිටි අයටත්, අලුත් හා කල්ගිය රෝගීන්ටත් ප්‍රතිකාරය පිහිටනවා. මගේ දුරකතන අංකය 037 – 2249577 යැයි පතිරාජ මහතා කතාව අවසන් කළේය.
මෙවැනිම ප්‍රතිකාරයක් මතුගම, යටදොලවත්තේ විශ්‍රාමික ගුරුතුමියක් විසින් ද ඇදුම රෝගීන් වෙනුවෙන් පවත්වා ගෙන යනු ලබයි. එයට නම් දින ලබා ගැනීම ඉතා අපහසුය. ඒ ප්‍රතිකාරය කරන්නේ ඉරිදා දිනයත්, පසළොස්වක ;පාහොයත්, පාන්දරත් යන අවස්ථා තුනම ගැලපෙන දිනයක දී ය. මේ 2010 වර්ෂයට ම එවැනි දින ඇත්තේ එකම එක දවසකි. එය ඒ ගුරුතුමියට සිහිනෙන් කී ප්‍රතිකාරයකි. බොන බෙහෙතකි. එය ද දැනට අවුරුදු 15 – 20 පමණ කාලයක සිට පවත්වාගෙන යන අතර එයින් ද සුවපත් වූවෝ බොහෝය.
මේ ඇදුම රෝගයට සමහර අය නම්බුවට කියන්නේ “පපුවේ මහන්සිය” කියාය. ඇදුම ස්වසන පද්ධතියට සම්බන්ධ රෝගයකි. සෙම විකෘතිවීමෙන් වැළදේ. එයට භූතයෙකුගේ බලපෑමක් නැතැයි කියන්නට කාට පුළුවන්ද?
අපේ කාර්යය රටේ සැඟ වී තියෙන පියවි ඇසට සාමාන්‍යයෙන් නොපෙනෙන දේ පාඨකයාට සොයා දීමය. ඒවා ගවේෂණය කිරීම අපේ පුරුද්දයි. ඒවා පිළිබඳව පරීක්ෂා කැර බැලීම වගකිවයුත්තන්ගේ කාර්යයයි. ඒවා ගැන නුවණින් සොයා බලා ප්‍රයෝජන ගැනීම ඔබේ කාර්යයකි.
රචනා කලේ මතුගම මහින්ද විජේතිලක
0 comments:
Post a Comment